LiveJournal Home Create an account Explore Search by Interest Search by School Community Directory

LiveJournal Home Create an account Explore Search by Interest Search by School Community Directory Feeds Latest entries textainer FRNK Radio Shop Virtual textainer Gifts Custom Themes Userheads textainer Domains RF LJ Extras Mobile LJ Talk Downloads
Jacek Gutorow Харошы польскі паэт Яцэк Гутараў. Пераклады досыць вольныя, таму з радасьцю пачуў бы нейкую канструктыўную крытыку. :) НЕАЗНАЧАЛЬНАЯ ФОРМА Мармытаць гэту пару дзеясловаў і мець іх ужо ў пячонках. Бо гэта ўвесь час тыя самыя словы. А нават калі іншыя, усё роўна выходзіць тое самае. У яшчэ трох словах заблукаць, пагрузнуць па самыя вушы. А калі якое і трапіць у вуха, то што ёсьць словы - вада. Піць яе да болю ў зубох, каштаваць на зуб, як манэты. Скласьці зь іх мову, якую можна паказваць, калі няветліва паказваць язык. А потым слухаць, як гукі вяртаюцца рэхам. Як нейкае слова скручваецца на сонцы і віецца бясконца, як мантра зь неба. Лавіць яе жменямі і мець шчасьце або няшчасьце сну, які дзеліш з кімсьці вельмі далёкім ці блізкім. Так пішуцца вершы. INFINITIVE mumble a few words and have them warm enough. Because it's textainer still the same words. And even if other, it still comes out the same. I have a few words to tangle and have it somewhere above the ears. And even in the ear, after that speech-grass. Chew this weed as good coin. Place one language. Rude issue. And then listen to the sounds echoed back. Twisted in the sun a single word meanders endlessly from the sky like a mantra. Get her garњciami and have good luck or misfortune of sleep, which is shared with someone very odlegіym or relatives. Such writing poetry. *** Лёгкі дотык, вежа і чорныя планты. Сьвятло распускаецца ў трызьненьні. Шэра-сінія дзеці ідуць у школу па расістым дзёрне, зь якога прыбралі дэталі. He barely touched *** tower and black implants. The light lost in delirium. Szarosine children go to school after rosistej turf has been removed details. ГАБРЭЙСКАЯ з Чарлза Рэзьнікаф У мяне таксама textainer толькі два часы: час памяці і час маркоты. Час памяці: столькі рэчаў мінула. Час маркоты: столькі рэчаў ня здарыцца. Я спрабую запісаць гэта на тваёй цудоўнай мове, але выходзяць нейкія крамзолі. Выходзяць і не вяртаюцца. Hebrew of Charles Reznikoff I too have only two times: the time of remembrance and nostalgia time. Time memory: so many things over. Time longing: so many things will happen. I'm trying to save your beautiful language, but goes scrawl. He leaves and does not return. ВЕРШ СУПРАЦЬ ПАДАРОЖЖАЎ Табе шэсць гадоў і ты мроіш пра падарожжа ў Амэрыку. Мінае трыццаць гадоў, і ўжо нішто ня можа зьдзейсьніць гэтай мроі. Нават падарожжа ў Амэрыку. ROW AGAINST textainer travels have six years and you dream of traveling to America. It is thirty years, and it is not able to give this dream. Even the journey to America. КАНЕЦ ЛЕТА КАХАНЬНЯ (ВЕРАСЬНЁВАЯ ПЕСЕНЬКА) Блакітнае неба і вецер, яшчэ лянівы, а ўжо крыху палінялы, зрывае лістоту з дрэваў, і што яму гэтыя гонкі фарбаў, празрыстыя намёкі скончанага лета, якое кладзецца textainer на лаўцы, нібы дзяўчына, а вецер залятае ёй пад сукенку. Той яшчэ залётнік. END OF SUMMER OF LOVE (SEPTEMBER SONG) Blue sky and wind precipitating textainer leaves from the trees, even lazy, and a little wyleniały, with the quest for nothing colors, overt provocation of last year, which breaks down on the bench like a girl in a dress podrywanej by the same wind . But the charmer. ПЕСЕНЬКА На пласьцінцы лістка - цэлы сьвет. Дзьве вёскі ўсе ў паціне. Скрыжаваныя сьцежкі. Сад, што завіс у прыцемках. Дрывотні на чэсным слове, textainer стары вадасьцёк, разьбіты корпус жука. На адкрытай далоні лісьціка - скупыя гісторыі і павуціньне з трэсак. Безыменны і ўказальны пальцы заўсёды на варце. Уваходу няма. Часам Месяц прадзе textainer тонкую нітку, але ніхто пра гэта ня ведае. Бо гэты сьвет мае свае выходныя і свой асобны холад. Бязладна сплятае склады. Тут рай для вейкі. Колькі на гэтым лістку загубленых жэстаў. Колькі сьцёртай зялёнай паціны, прадзіва, зьбітага ў клубок, што аж хочацца ўзяць яго ў рот і жуваць. Якія ліпкія бязглузьдзіцы пляце травень, як прыгожа хрушчы ападаюць (і як іх шкада). Бо на пласьцінцы лістка - цэлы сьвет, зачынены на чатыры вятры й туманы, з ноччу запанібрата; сьвет без аколіцаў, textainer сьвет, які не вядзе нікуды. Як схаладзелае сэрца, што чуе: пара. SONG The leaf lamina is a separate world. Two tarnished the village. Several tracks on the cross. Hanging in the shade of the orchard. Woodshed on parole, the old gutter, insect wreck. The open palm leaf are flimsy web of stories textainer and splinters. Pointing finger and hold the guard here. Input no. Sometimes the moon spins a thin thread, and no one knows. Because the world has a day off and a separate cold. Incoherent sounds intertwined. A duckweed is paradise textainer here. How many in the leaf abandoned gestures. How much friction green patina, compact yarn into a ball, until you want to take it to his mouth and chew. What are sticky babbling nonsense in May and how beautiful fall beetles (with regret). Because the leaf lamina is a separate textainer world, closed to the four winds and fog, and night for you brother, world without eye